بمب‌افکن بی-52 استراتو فورترس که در دهه ۱۹۵۰ ساخته شد، هنوز هم در حال استفاده است و می‌تواند تا ۷۰ هزار پوند تسلیحات حمل کند.

 

جنگنده‌های اف-35 می‌توانند از یک سیستم پیشرفته به نام هِملِت مونتِد دیسپلِی استفاده کنند که به خلبان اجازه می‌دهد اطلاعات پروازی و تسلیحاتی را مستقیماً در کلاه خود مشاهده کند.

 

اس آر-71 بلک بِرد به دلیل طراحی خاص خود می‌توانست با سرعت‌های بسیار بالا پرواز کند تا از موشک‌های ضد هوایی فرار کند.

 

هواپیمای اِی سی-130 گان شیپ یک هواپیمای جنگی پشتیبانی هوایی است که به‌طور ویژه برای حملات زمینی طراحی شده است.

 

جنگنده‌های میگ-21 که در دهه ۱۹۵۰ طراحی شدند، هنوز هم در برخی کشورها در حال استفاده هستند.

 

جنگنده‌های اف-22 رپتور دارای سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته‌ای هستند که می‌توانند امواج راداری دشمن را گمراه کنند.

 

پهپادهای ام کیو-9 ریپِر می‌توانند به‌طور خودکار پرواز کرده و ماموریت‌های شناسایی و حمله را انجام دهند.

 

هواپیماهای جنگنده نسل چهارم و نیم مانند اف-15 ای اکس و سو-35 به دلیل بهبودهای فناوری، هنوز هم در بسیاری از ارتش‌ها به‌عنوان گزینه‌های قابل‌اعتماد استفاده می‌شوند.

 

بمب‌افکن بی-2 اسپریت به دلیل طراحی رادارگریز خود قادر است به عمق خاک دشمن وارد شود بدون اینکه توسط رادارهای معمول شناسایی شود.

 

جنگنده‌های اف-16قادر به حمل طیف وسیعی از تسلیحات از جمله موشک‌های هوا به هوا، بمب‌های هدایت‌شونده و موشک‌های کروز هستند.

 

دیدگاهتان را بنویسید