1-فضا به دلیل وجود تابش زمینه کیهانی کمی روشن است

تابش زمینه کیهانی (CMB) یک تشعشع ضعیف است که از انفجار بزرگ (Big Bang) به جا مانده و در تمام نقاط فضا قابل اندازه‌گیری است.

 

2-تعداد زیادی از سیارک‌ها در کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری قرار دارند

این کمربند حاوی میلیون‌ها سیارک است که برخی از آن‌ها بسیار بزرگ هستند.

 

3-مشتری به عنوان یک “سپر گرانشی” برای زمین عمل می‌کند

مدار مشتری به گونه‌ای است که بسیاری از سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که به سمت زمین می‌آیند را به خود جذب یا منحرف می‌کند.

 

4-قد فضانوردان در فضا می‌تواند تا ۵ سانتی‌متر افزایش یابد

در محیط بی‌وزنی فضا، ستون فقرات کشیده می‌شود و فضانوردان قد بلندتری پیدا می‌کنند.

 

5-اولین حیوانی که به فضا فرستاده شد یک سگ بود

سگ روسی به نام لایکا اولین موجود زنده‌ای بود که در سال ۱۹۵۷ توسط اتحاد جماهیر شوروی به فضا فرستاده شد.

 

6-بارش‌های شهابی در اثر عبور زمین از میان بقایای دنباله‌دارها ایجاد می‌شوند

هنگامی که زمین از میان ذرات به جا مانده از دنباله‌دارها عبور می‌کند، این ذرات وارد جو زمین شده و به صورت شهاب‌سنگ می‌سوزند.

 

7-هواپیماهای فضایی مانند شاتل‌ها برای پرواز در فضا از موشک‌های قدرتمند استفاده می‌کنند

هواپیماهای فضایی نیاز به موشک‌های قوی دارند تا بتوانند بر نیروی جاذبه زمین غلبه کنند و وارد مدار شوند.

 

8-بسیاری از سیاره‌های فراخورشیدی در “منطقه قابل سکونت” ستاره‌های خود قرار دارند

این منطقه به فاصله‌ای از ستاره گفته می‌شود که دمای آن برای وجود آب مایع بر سطح سیاره مناسب باشد.

 

9-یک روز در عطارد تقریباً ۱۷۶ روز زمینی طول می‌کشد

این به این دلیل است که عطارد به دور خود بسیار آهسته می‌چرخد، در حالی که مدار آن به دور خورشید بسیار سریع است.

 

10-ستاره‌ها می‌توانند به اندازه‌ای چگال شوند که دیگر نور از آن‌ها عبور نکند

این پدیده به عنوان “سیاه‌چاله” شناخته می‌شود که نور و هر چیزی که به آن نزدیک شود را به درون خود می‌کشد.

دیدگاهتان را بنویسید